Landau-Klefner Sendromu: Revizyonlar arasındaki fark
Değişiklik özeti yok |
k (1 revizyon içe aktarıldı) |
(Fark yok)
| |
21.09, 13 Eylül 2018 itibarı ile sayfanın şu anki hâli
İlk olarak 1957 yılında Landau ve Kleffner tarafından tarif edilen Landau Kleffner Sendromu (LKS), çocukluk çağında nadir görülen epileptiform bir bozukluktur.
LKSde konuşulan dili anlamada ve kullanmada kayıp vardır. İlk olarak hastaların konuşma yetenekleri kaybolur. Bu tablo işitsel agnozi ile beraberdir. Hastalarda işitsel veya sözel uyaranlara karşı yanıt yoktur ve söyleneni anlamakta güçlük çekerler. Objektif işitme testlerinde normal işitsel yanıtlar elde edilir. Elektroensefalografide (EEG) temporal veya temperoparyetal bölgelerde aktif, multifokal, paroksismal diken-dalga ve keskin yavaş dalga kompleksleri mevcuttur.
Valproik asit, etosüksimid, klonozepam, levetirasetam gibi ilaçlar nöbetlerde ve konuşmanın yeniden sağlanmasında etkili olan antiepileptik ilaçlardır. Kortikosteroidlerin ve inravenöz immunglobulinlerin antiepileptik tedaviye yanıt vermeyen hastalarda kliniği ve EEG bozukluğunu düzelttiği literatürde bildirilmiştir.