Hipomagnazemi

Plazma konsantrasyonunun 0.7 mmol/l’nin altında olmasıdır. Şiddetli yetmezlik 0.5 mmol/l altına inmesidir. Vücutta kemiklerde ve hücre içerisinde depolanan Magnezyum hücre dışına kolaylıkla mobilize olur. Yoğun bakım hastalarında defisit daha sıktır. Bu da hastaların ventilatöre bağlı kalma sürelerini uzatmaktadır. Chernow ve arkadaşları, yaptıkları çalışmada yoğun bakımda hipomagnezemili hastaların mortalite oranını %41 bulurken, magnezyum plazma seviyesi normal olan hastalarda ise %13 olarak bulmuşlardır. Hipomagnezemi nedenleri gastrointestinal sistem (GIS), renal ve diğer nedenler (Diabetes insipitus, insülin infüzyonu, hipoparatiroidizm, magnezyumsuz diyaliz uygulamaları, tiroidektomi veya paratireidektomi) olmak üzere üç başlık altında toplanabilir.

Spesifik hipomagnezemi bulgularını tespit etmek zordur. Genelde diğer elektrolit anormallikleriyle beraber görülürler. Yapılan bir çalışmada hipokalemili hastaların %61’inde hipomagnezeminin de olduğu bulunmuştur. Potasyum defisitinin yalnız başına düzeltilmesi doğru değildir. Magnezyum ile birlikte düzeltilmelidir. Bu da magnezyumun transmebran potasyum transportunda rolü olduğunu gösterir.

Genel olarak hipomagnezemide; zayıflık, anoreksi, apati, depresyon oluşur. Nöromüsküler sistemde; Chvostek ve Trousseu belirtisi, kas fasikülasyonları ve krampları, tremor, tetani, jeneralize konvülsiyonlar, solunum kaslarında zayıflık ve paraliziler görülür. Kardiyovasküler sistemde; sıklıkla Torsades de Pointes,ventriküler taşikardi, supraventriküler ve ventriküler aritmiler, digitale bağlı aritmiler, hipertansiyon, koroner arter spazmı, EKG’de QRS kompleksinde genişleme, T sivrileşmesi, PR uzaması ve T düzleşmesi görülür. Ani ölümlere de neden olabilir. Metabolik olarak da hipokalemi, hipokalsemi ve metabolik alkaloz görülür.

Elektrokardiyografi

alkalosis Hidrojen iyonunun azalması (pH’nın artması) ile karakterize baz miktarının artması veya asit kaybı ile giden patolojik durumlar