Still hastalığı tedavi: Revizyonlar arasındaki fark
Değişiklik özeti yok |
k (1 revizyon içe aktarıldı) |
(Fark yok)
| |
21.10, 13 Eylül 2018 itibarı ile sayfanın şu anki hâli
Tedavi[düzenle | kaynağı değiştir]
Tedavi protokolüne hastalığın ciddiyeti ve organ tutulumuna göre karar verilmelidir. Tercihler; NSAİİ’lar, aspirin, kortikosteroidler ve immün modüle edici ilaçlardır.
NSAİİ ve aspirin[düzenle | kaynağı değiştir]
Bu ilaçlar kas-iskelet sistem semptomları ve ateşi olan ESH’lı hastalarda birinci tedavi seçeneğidir. Aspirin hastalara terapotik düzeye ulaşana kadar (15-25 mg/dl) verilmelidir. Jüvenil hastalarda salisilata bağlı hepatotoksisite ve Reye sendromu riski kullanımı sınırlar. Yetişkinlerde salisilat daha iyi tolere edilir. Ancak hastaların üçte birinden azında etkisizdir. NSAİİ’lar 20 yılı aşkın süredir kullanılmıştır ve ESH’lı hastaların %60’ında etkili olmuştur. NSAİİ’ların içinde indometazin (12mg/kg/gün) en etkilisidir. Aspirin veya NSAİİ, hastalığın remisyonunu takiben 1-3 ay daha sürdürülmelidir.
Kortikosteroidler[düzenle | kaynağı değiştir]
Yüksek ateş atakları, şiddetli eklem semptomları veya internal organ tutulumu varsa kortikosteroid verilebilir. Düşük doz prednizon (20mg/gün) çoğu hastada etkisiz kalmaktadır. Genellikle prednizon dozu 0.5-1.0 mg/kg/gündür. Pulse metil prednizolon ciddi karaciğer tutulumu, kardiak tamponad, dissemine intravasküler koagülasyon veya diğer komplikasyonlar gibi yaşamı tehdit edici durumlarda kullanılır.
İmmün-modüle edici ilaçlar[düzenle | kaynağı değiştir]
ESH’ında bu ilaçlardan herhangi birisinin etkisini değerlendiren kontrollü çalışmalar yoktur. İntra- müsküler altın tuzları ESH’nın artrit tedavisi için denenmiştir. Değişik sonuçlar bulunmuştur. Hidroksiklorokin, azotiopürin, siklofosfamid, siklosporin, sülfasalazin ve IV immünglobulin içeren diğer ilaçlar kullanılmıştır. Metotreksat sistemik hastalığı kontrol etmek için denenmiştir. Yapılan bir çalışmada, 13 hastaya haftada 20mg dozunda 1. tedavi ajanı olarak uygulanmış ve sekiz hastada olumlu gelişme kaydedilmiştir. Bu 8 hastanın 5’inde HLA DR4 (+), metotreksat tedavisine yanıt vermeyen hastaların tamamı ise HLA DR2 (+) olarak saptanmıştır.
1995’de Masson ve arkadaşlarının 65 ESH’lı hasta üzerinde yaptıkları çalışmada, aspirin tedavisinin etkisiz olduğu saptanmış, ancak indometazin tedavisinin 8 hastada tam kontrol sağladığı gözlenmiştir. Kortikosteroid tedavisi uygulanmasına rağmen vakaların yarısında radyolojik değişiklik görülmüştür.