Wernicke-Korsakoff Sendromu Epidemiyolojisi

WA ve WKS’nin görülme sıklığı konusunda tam bir yargıya varmak zordur. Sendromun gelişiminde, toplumların yaşam koşulları ve alkol kullanım alışkanlıkları etkili olmaktadır. 30-70 yaş arasında görülmekle birlikte ellili yaşlarda en sıktır. Hastalarda uzun süredir alkol kötü kullanımı ve çoğunluğunda alkol komplikasyon öyküsü mevcuttur. Hepsinde varolan beslenme bozukluğu ise günlerce sadece alkol ile beslenme veya aylarca-yıllarca çok az ve yetersiz beslenme biçimindedir. Boston City Hospital’a başvuran hastalar üzerinde yapılan çalışmada, alkol kullanımından kaynaklanan nörolojik bozukluklar nedeniyle başvuranların % 3’ü, tüm başvuruların ise % 0.13’ü WKS tanısı almıştır (Victor, Adams ve Collins, 1971).

WKS’nin prevalansı, otopsi çalışmalarıyla belirlenmektedir. Bir hastanede yapılan 1539 yetişkinin otopsisinde, % 1.9 oranında WKS lezyonları saptanmıştır (Victor, Adams ve Collins, 1971). Farklı toplumlarda yapılan otopsi çalışmaları da ortalama % 1-2 arasında prevalans göstermektedir (% 0.8 Oslo; % 1.7 NewYork; % 1.2 Brezilya) (Zubarun ve ark., 1997). Avustralyada yapılan otopsi çalışmalarında, yetişkinlerde % 2.1, psikiyatrik hastalarda % 15, evsizlerde (“homeless”) ise % 24 oranında WKS saptanmıştır (Darnton-Truswell, 1990; Zubarun ve ark., 1997). Yine Zubarun ve ark. aktardığı Naidoo ve ark. tarafından 1991 yılında yapılan otuz bir alkoliğin otopsi çalışmasında, on yedisinde WA ile uyumlu patolojik değişiklikler saptanmıştır. Ancak bunların klinik kayıtlarında sadece ikisinde WA nörolojik bulguları belirtilmiş, çoğunluğunda mental durum bozuklukları olduğu kaydedilmiştir. Diğer otopsi çalışmalarında da WKS lezyonları saptananların çoğunluğunun, yaşarken hastalık tanısı alma oranlarının düşük olduğu görülmüştür. WA tanısında C.Wernicke’nin tanımladığı triad ile sınırlı kalmak, özellikle subklinik tiplerin gözden kaçmasına neden olmaktadır.