Magnezyum Metabolizması
Magnezyum Metabolizması
Magnezyumun dağılımı, gastrointestinal emilim ve renal salınımda metabolik ve hormonal etkilerle düzenlenir. Magnezyumun total vücut deposu ortalama 2000 mEq ve normal serum düzeyi 1,4-2,1 mEq/lt’dir. Magnezyumun vücuttaki dağılım yüzdesi şöyledir: %53 kemikte, %27 kasta, %19 yumuşak dokuda, %0,5 eritrositlerde ve %0,3 serumda. Serumda mevcut olan hücre dışı magnezyumun %33’ü proteinlere bağlıdır, %12’si anyonlarla birleşik ve %55’i serbest iyonize formda bulunur. Diğer katyonlardan farklı olarak magnezyum, ileum ve jejunumdan eşit olarak pasif absorbsiyonla emilir. Son zamanlardaki çalışmalarda barsaklardan aktif transselüler emilimin de olduğu gösterilmiştir. Bu emilim, diyetteki magnezyum miktarına göre değişir. Magnezyum dengesini düzenleyen diğer önemli bir bölge böbreklerdir. Çalışmalarda süzülen magnezyumun yaklaşık %10-20’si proksimal tubulusten pasif paraselüler, %70’i Henle kulpundan pasif paraselüler, %10 kadarı da distal kıvrımlı tubulusten aktif transselüler olarak geri emilirken, sadece %5’lik miktarı idrarla itrah edilir. Normal magnezyum seviyelerinde renal tubüler geri emilim en üst düzeydedir, böylece artmış konsantrasyonlar geri emilimi azaltıp ekskresyonu arttıracaktır. Magnezyumdan fakir diyetin, serum konsantrasyonunda değişim olmadan, belirgin artmış geri emilimle sonuçlanacağı gösterilmiştir.
Magnezyum homeostazisini sağlamaya yönelik dengeleyici mekanizmalar tam olarak bilinmemekle beraber eski çalışmalar, magnezyum homeostazisinin özel hormonal kontrol ile yapıldığını öne sürmektedir fakat kandaki ve idrardaki magnezyumu kontrol eden endokrin faktörler hakkındaki bilgi, tam değildir. Ne vitamin D, ne de paratiroid hormonun direkt olarak magnezyumun durumunu etkilediği gösterilmiştir. Hücre içi ve hücre dışı magnezyum oranında birçok faktör değişime yol açar. Hem iskemi hem de asidoz magnezyumun hücre içi bağlanma bölgelerinden ayrılarak hücre dışına akışını hızlandırır. Yeniden besleme sendromları, insülin kullanımı, glukoz içeren intravenöz solüsyon kullanımı ve amino asit infüzyonları gibi yoğun bakımda sık karşılaşılan durumlar, magnezyumun hücre içine akut göçüne sebep olabilir.